گرایش به ورزش می‌تواند موجب پیدایش مسائل و موضوعاتی شود که در سیر تحولی جامعه نقش کلیدی ایفا کند، در واقع نیازهای حقیقی مردم از لابه‌لای شرایط اجتماعی و اقتصادی سرچشمه می‌گیرد و در این میان ورزش می‌تواند نقش کلیدی را ایفا کند.
این در حالی است که نقش ورزش در سلامت روان و اجتماعی جامعه حیاتی است و درک درست این موضوع با وجود آوردن زیرساخت مناسب از طرف مسئولان می‌تواند در کاهش آسیب‌های اجتماعی بیسار مؤثر باشد.
به‌عنوان‌مثال زمانی که نوجوانی در مسیر ورزش پا می‌گذارد می‌توان با پرکردن اوقات فراغت او از طریق ورزش و تفریحات سالم مانع از ورود او به بسیاری از بزه‌های اجتماعی شد.
ورزش حتی یکی از پرسودترین تجارت‌های دنیا نیز به‌حساب می‌آید و می‌توان از این پدیده در جهت رشد و ارتقا جامعه بهره برد و علاوه بر این از نظر تجهیز زیر ساخت‌ها و افزایش سرانه تفریحی و ورزشی جامعه به‌سلامت روان جامعه مورد هدف هم کمک بسزایی کرد.
در کل ورزش پدیده‌ای قدرتمند در جهت کاهش آسیب‌های اجتماعی و افزایش سطح سلامت روان جامعه می‌باشد که با عدم مدیریت صحیح توسط مسئولین نادیده گرفته شده است.
نکته مهم دیگر حضور مدیرانی در رأس ورزش است که با ورزش آشنایی کامل داشته باشند و از جنس ورزش باشند موضوعی که هرچند بسیاری از کارشناسان آن را تأیید می‌کنند اما در عمل در کشورمان این مهم رخ نمی‌دهد.
مدیرانی که از جنس ورزش هستند به‌خوبی می‌دانند که چه ابزارهایی برای رشد و توسعه ورزش و همچنین جذب جوانان به ورزش نیاز است و با بهره‌مندی از تجربیات خودشان می‌توانند تحول‌آفرین باشند هرچند که نباید از مدیران اقتصادی نیز بی‌بهره بود.
در پایان باید گفت مسئولان باید ورزش را بفهمند و نقش‌ها و تأثیرات حیاتی این پدیده را درک کنند.
