در پی انتشار اختصاصی نامه سازمان لیگ به باشگاه‌ها و ابلاغ مجموعه دستورالعمل‌های ناظر بر قرارداد بازیکنان، مجتبی فریدونی، مدیرعامل سابق ذوب آهن، دست به قلم شده و یادداشتی به رشته تحریر درآورده است.
فریدونی که از چهره‌های فعال و مطلع فوتبال ایران در حوزه حقوقی و مدیریت محسوب می‌شود، ضمن انتقاد از تغییرات پیش‌رو، به نکته بسیار مهمی در این مجموعه قوانین اشاره کرده است؛ از جمله اجباری که در موضوع قرارداد و افزایش احتمالی آن پیشنهاد شده است.
نکته جالبی که فریدونی به آن اشاره کرده، اختیاری است که به باشگاه‌ها برای تمدید قرارداد یک ساله با بازیکن داده شده، بدون آنکه خود بازیکن در این زمینه اختیاری داشته باشد؛ مسئله‌ای که در تاریخ فوتبال جهان بی همتا به نظر می‌رسد اما از سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال ایران هر چه که فکر کنید، برمی‌آید!
یادداشت فریدونی را بخوانید:
«اخیرا دستورالعمل ناظر بر قرادادهای باشگاه ها با بازيکنان ابلاغ شد که موارد مختلفی را شامل می‌شود اما یکی از عجيب ترين بندها مربوط به اختيار باشگاه ها برای تمدید قرارداد یک ساله بازيکنان بنا به تمایل صرفا خود باشگاه است و بازيکن هيچ اختیاری ندارد و جالب آنجاست که سقف افزايش مبلغ قرارداد هم بیست و پنج درصد ذکر شده است.
هر کس ( از جمله خودم) با حداقل اطلاعات حقوقی، فوتبالی و اقتصادی می تواند متوجه شود اين بند نه قانونی و شرعی است و نه با اصول اقتصادی و رويه ها و قوانین فوتبال مطابقت دارد.
از نظر قانون مدنی و فقه ، شرط صحیح بودن هر گونه قرارداد یا معامله ارائه پیشنهاد از جانب يک طرف معامله( ایجاب) و پذيرش و رضایت برای انجام آن معامله( قبول) از جانب طرف دیگر قرارداد است. بنابراین هر قراردادی که فاقد اين شرايط باشد باطل است.
از دیدگاه اقتصادی نیز وقتی بر اساس اعلام آمار رسمی تورم نقطه به نقطه در فروردین ماه امسال (۵۵) درصد اعلام شده است افزايش (۲۵) درصدی مبلغ قرارداد با واقعيت های اقتصادی تطابق نداشته و غير منصفانه است.
از منظر فوتبالی نيز وقتی قرارداد مارک بوسمن در سال (۱۹۹۰) با باشگاه بلژیکی لیژ به پايان رسيد ولی آنها مانع از انتقال اين بازيکن به باشگاه جدید شدند، بوسمن با شکايت در دادگاه و پيگيری اين موضوع که پنج سال طول کشید موفق شد رأی دادگاه را مبنی بر غير قانونی بودن باشگاه لیژ دريافت کند و از آن پس بازيکن آزاد در فوتبال به یک قانون تبديل شد و بازيکنان در پایان قراردادشان آزاد هستند تا به هر باشگاهی که خواستند بروند و راهی برای جلوگیری از اين موضوع وجود ندارد. در نتیجه قانون بوسمن شکل گرفت و کاملا اوضاع را تغییر داد و بازيکنان زیادی با استفاده از اين قانون آزادنه به باشگاه های مورد نظرشان منتقل شدند.
به هر حال به نظر می رسد اجرای اين بند و برخی دیگر از بندهای اين دستورالعمل با چالش‌های جدی حقوقی ، فوتبالی و اجتماعی مواجه شود.»
