به گزارش “ورزش پارسی” ووشو از دسته ورزش‌های گروهی رزمی و زیر مجموعه‌ای از کونگ‌فو است. مهد رشد این ورزش، کشور چین است. ووشو سرچشمه تمام رشته‌های ورزشی رزمی است. ووشو در شیوه‌ها و سبک‌های مختلفی تعریف شده است که هر کدام تکنیک‌ها، تاکتیک‌ها و قواعد خاص خود را دارند.
تفاوت سبک‌ها در واقع موجب تنوع در شیوه‌های مبارزه شده است؛ اما به‌طورکلی فلسفه آن طی ۵۰۰۰ سال پیشرفت تغییر نکرده است. ورزش ووشو فقط مفهوم حمله‌کردن و دفاع‌کردن را در بر نمی‌گیرد، بلکه برای رشد و پرورش بدن، ذهن و روح انجام می‌شود.
ووشو از دو واژه وو (wu) و شو (shu) تشکیل شده است. وو در زبان چینی به‌صورت دو نویسه zhi به معنی دست‌کشیدن و Ge که نوعی سلاح جنگی قدیمی است، نوشته می‌شود.
نویسه wu در واقع از دست‌کشیدن از مبارزه و صلح می‌گوید؛ بنابراین ووشو علاوه بر تقویت سلامت بدن یک نوع تمرین برای ذهن و توجه به ارزش‌های اخلاقی است.
برخلاف کونگ‌فو که هنوز بر سبک سنتی باقی‌مانده است، ووشو تغییرات زیادی کرده است. تغییراتی مانند دویدن روی دیوار و وارو زدن، چرخش ۷۲۰ درجه حین حرکت تورنادو و پروانه چرخشی.
ووشو ابتدایی بر جابه‌جایی و پریدن با کمر صاف و بازوهای باز و بلندشدن از حالت دولا به کمک کف دست و بازو تأکید دارد. همچنین پرش با پای صاف مانند پرش کششی از روبرو و کنار و پرش هلالی روبه‌داخل و رو به بیرون.
افراد بااستعداد پس از شش ماه می‌توانند پرش پروانه را یاد بگیرند. چنانچه در بخش ورزش و تناسب‌اندام نمناک اشاره شده است ووشو یک ورزش درونی و بیرونی برای ذهن و بدن است و فرد را از نظر بدنی و روانی برای مبارزه آماده می‌کند.
واژه wu در ورزش ووشو پنج معنی دارد؛ جنگ، مبارزه، زدوخورد، تمرین و حرکات موزون.
بدن باید نیروی کافی برای تمرینات روزانه‌ای مانند دویدن و وزنه‌برداری را داشته باشد. این یک قانون نیست، اما برای ارتقای به سطوح بالاتر تناسب‌اندام ملاک است.
انجام هرگونه تمرین مقابل مقاومت بیشینه بدن، قدرت بیشینه نام دارد. این سطح برای ووشوکاران بسیار حائز اهمیت است، آن‌ها باید بیشینه قدرت بدن خود را تاحدامکان بالا ببرند.
برای این کار ووشوکاران باید تمرینات مشخصی را در ست‌های مختلف انجام دهند. هر ست باید ۳ تا ۷ مرتبه انجام شود و سختی تمرین باید از کم به متوسط و زیاد تغییر کند.
برای افزایش قدرت بیشینه تمرین‌ها باید با حداکثر سرعت انجام شوند.
قدرت بیشینه به سه بخش تقسیم می‌شود:
۱- قدرت شروع: شامل پرورش عضلات برای مرحله شروع مبارزه است.
۲- قدرت سرعت: شامل توانایی یک فرد در کاهش مقاومت بدن با بیشترین سرعت است.
۳- سرعت قدرت: توانایی رسیدن به بیشترین مقاومت با بیشترین سرعت که با نام نیرو نیز شناخته می‌شود.
در ووشو برای جابه‌جایی صحیح، باید بدنی منعطف و قوی داشته باشید و توانایی انجام پرش، پشتک و وارو را نیز داشته باشید.
سبک‌های ورزش ووشو
چنانچه در بخش ورزش و تناسب‌اندام نمناک گفته شده است سه سبک اصلی ورزش پرهیجان ووشو تای چی، چانگ چوان و نان چوان هستند که در مسابقات بین‌المللی فرم‌های استاندارد و حرفه‌ای از این سبک‌ها اجرا می‌شود.
“تای چی چوان”
سبکی است که بر پایه انرژی چی بنا شده است و به در واقع تقویت بدن هم از لحاظ جسمی و هم روحی پرداخته است. در این سبک حرکات آرام همراه با تنفس اصولی انرژی بدن را نظم بخشیده و تنظیم می‌کند.
“چانگ چوان”
در واقع شامل سبک‌های شمالی کونگ‌فو است و در تعریف این سبک باید گفت واژه چانگ چوان به معنای مشت بلند است. در توضیح جزئیات این سبک گفتنی است در این سبک از حرکات با دستان و پاهای کشیده و حرکات زیبای آکروباتیک استفاده می‌شود.
“نان چوان”
سبک بعدی نان چوان شامل سبک‌های جنوبی کونگ‌فو است و بیشتر حرکات آن انفجاری و با سرعت است که نشان‌دهندهٔ درگیری‌های نزدیک است.
